Siostry Misjonarki Chrystusa Króla w Australii

W tym jakże odległym od Polski kraju pracujemy najczęściej ze starszym pokoleniem Polaków. W większości ci Polacy zachowali zasady życia religijnego, wyniesione z domów i ojczyste tradycje. Jest wśród nich wielu żołnierzy II wojny światowej. Wielu z nich przeszło Sybir i długą tułaczkę z Armią gen. Andersa. Tu założyli swoje rodziny, lecz w sercu czują się nadal Polakami.

Zgromadzenie zrodziło się z inspiracji kard.Augusta Hlonda, Założyciela Towarzystwa Chrystusowego dla Polonii Zagranicznej. Te inspiracje przechowywał w swoim sercu o. Ignacy Posadzy Tchr, który w 1957 roku, zachęcony przez

ks. abp Antoniego Baraniaka, przystępuje do rozpoczęcia nowego dzieła.

W 1958 roku gromadzi pierwsze kandydatki do nowego żeńskiego zgromadzenia u Sióstr Salezjanek w Rokitnie, gdzie uczestniczą w kursie katechetycznym. 

Sam sprawuje duchową opiekę nad kandydatkami, odwiedza je i głosi konferencje o potrzebach duchowych Polonii oraz o wartości powołania zakonnego. Równocześnie kontaktuje się 

z przełożoną generalną Zgromadzenia Sióstr Felicjanek, „ponieważ to Zgromadzenie ma piękne osiągnięcia w działalności apostolskiej wśród Polonii". Zarząd Generalny Sióstr Felicjanek wyraża zgodę na afiliację nowego instytutu do swojego Zgromadzenia, w charakterze odrębnej Prowincji p.n. Sióstr Felicjanek - Misjonarek. Ta koncepcja została zaaprobowana przez: abp A. Baraniaka - ordynariusza poznańskiego i ks. kard. S. Wyszyńskiego - Prymasa Polski. W lipcu 1959 roku Ojciec Ignacy przyjmuje do postulatu 17 aspirantek. Pierwszym domem Sióstr zostaje dworek w Morasku, przekazany nowemu Zgromadzeniu przez Towarzystwo Chrystusowe. 21 listopada 1959 roku - Kościół zatwierdził nowe Zgromadzenie na prawie diecezjalnym.

Ważny moment w rozwoju Zgromadzenia miał miejsce w lipcu 1978 roku, gdy pierwsze Misjonarki Chrystusa Króla opuściły Ojczyznę i udały się do pracy wśród Polonii w USA. Obecnie pracujemy na w  Australii, Belgii, Białorusi, Brazylii, Grecji, Kanadzie, Niemczech, Wielkiej Brytanii, Stanach Zjednoczonych, na Węgrzech oraz we Włoszech. Nasza posługa jest zróżnicowana, w zależności 

od potrzeb oraz rodzaju środowiska polonijnego w danym kraju.

Kościół docenił działalność naszego Zgromadzenia. W 1994 roku Metropolita Poznański, ks. abp Jerzy Stroba, wystąpił do Kongregacji Instytutów Życia Konsekrowanego z prośbą o przyznanie Zgromadzeniu praw papieskich. Dekret ten został podpisany przez Papieża Jana Pawła II w Uroczystość Chrystusa Króla Wszechświata - 24 listopada 1996 roku.

Dom Generalny Zgromadzenia znajduje się w Poznaniu Morasku, tutaj też wszystkie siostry rozpoczynają swoje życie zakonne przechodząc przez poszczególne etapy formacji: postulat, nowicjat i juniorat. 

Założyciel Zgromadzenia Sióstr Misjonarek Chrystusa Króla dla Polonii Zagranicznej            o. Ignacy Posadzy, urodził się 17 lutego 1898 roku w Szadłowicach k. Inowrocławia.            Po ukończeniu szkoły podstawowej rozpoczął naukę w Gimnazjum im. Jana Kasprowicza w Inowrocławiu. W 1917 r. młody Ignacy zgłosił się do Arcybiskupiego Seminarium Duchownego w Poznaniu. Studia filozoficzne i teologiczne odbywał w Münster i Fuldzie. Jako student zetknął się z polskimi robotnikami sezonowymi w Niemczech, z ich problemami i opuszczeniem duchowym. Wtedy postanowił, że kiedy zostanie kapłanem, poświęci tym ludziom swój czas wakacyjny. Po I Wojnie Światowej wrócił do wolnej Polski. 19 lutego 1921 roku otrzymał święcenia kapłańskie z rąk bp. Wilhelma Kloske 

w Gnieźnie. Rozpoczął posługę duszpasterską w kolegiacie farnej gdzie zasłynął jako dobry kaznodzieja i gorliwy spowiednik. Po 3 latach został prefektem seminarium męskiego, potem żeńskiego. Od 1922 r. Ksiądz Ignacy poświęcał czas wakacji Polakom - Emigrantom, odwiedzając ośrodki polonijne w Europie i Azji Mniejszej, a 1929 roku w Brazylii, Argentynie i Urugwaju. O problemach emigracji polskiej pisał reportaże do gazet, zapoznając z problemem polskich emigrantów nasze społeczeństwo. Na polecenie ks. kard Augusta Hlonda, Prymasa Polski, przeprowadził inspekcję polskich placówek duszpasterskich w Brazylii, Argentynie i Urugwaju w latach 1930-31. Z tej podróży powstała książka "„Drogą pielgrzymów". W rok później został zaproszony przez Księdza Prymasa do tworzenia zgromadzenia męskiego, Towarzystwa Chrystusowego dla Polonii Zagranicznej i został jego długoletnim przełożonym. W czasie II wojny światowej, ukrywając się przed okupantem, utrzymywał łączność z rozproszonymi członkami Towarzystwa. Po odzyskaniu niepodległości, na polecenie Księdza Prymasa, kierował księży Chrystusowców na Ziemie Odzyskane, aby tam organizowali życie Kościoła.                     Ojciec Ignacy, wierny inspiracjom Prymasa Hlonda, przystąpił w 1958 roku do tworzenia żeńskiego zgromadzenia do pomocy duszpasterskiej księżom Towarzystwa Chrystusowego, pracującym wśród Polonii. Nową wspólnotę zakonną,   21 listopada 1959 r., erygował abp Antoni Baraniak, Metropolita Poznański. Założyciel darzył ojcowską miłością Zgromadzenie Sióstr Misjonarek od początku jego istnienia. Po złożeniu rezygnacji z funkcji przełożonego Towarzystwa, więcej troski i uwagi poświęcał Siostrom Misjonarkom. Do końca swoich dni interesował się młodą wspólnotą 

i każdą siostrą z osobna.

Dnia 17 stycznia 1984 roku w Puszczykowie Ojciec Ignacy Posadzy zakończył swoją ziemską wędrówkę. W telegramie kondolencyjnym Ojciec Święty Jan Paweł II napisał: "Dziękuję Wszechmocnemu Bogu za długie życie i dzieło Człowieka ukształtowanego przez łaskę (...) Człowieka wiary, kontemplacji i apostolstwa."